I am the luckiest man in the world. :) :D

Rain

Soft rain, summer rain
Whispers from bushes, whispers from trees.
Oh, how lovely and full of blessing
To dream and be satisfied.

I was so long in the outer brightness,
I am not used to this upheaval:
Being at home in my own soul,
Never to be led elsewhere.

I want nothing, I long for nothing,
I hum gently the sounds of childhood,
And I reach home in my astounded
In the warm beauty of dreams.

Heart, how torn you are,
How blessed to plow down blindly,
To think nothing, to know nothing,
Only to breathe, only to feel.


- Hermann Hesse

روبروت می نشینم. دستانت رو تو دستانم می گیرم. نگاهم رو به چشمان هوشمندت می دوزم. لبخند می شم و... گوش.

دل به داستانت می سپرم.
از کلام و کلمه می گذرم که حرف دلت رو در آهنگ صدات بشنوم.
... .

دلم می خواد که ساعت ها شونه به شونه هم راه بریم تا که به افق برسیم. نوبتِ جدایی که رسید، دستت رو تو دستانم می گیرم. بوسه ای نرم بر گونه ات می زنم و به امید می مانم که حرف دلم رو در لمس و نگاهم شنیده باشی. خوش باشی و موفق

از صمیم قلب خوشحالم. ممنون

دل تو دلم نیست. امشب یکی از مهم ترین قدم های زندگیم رو برداشتم. یعنی ممکنه؟ امیدوارم

Pleasure.

Dialogue.
Dialogues.
really really long dialogues.
fulfilling, engaging, satisfying and ever lasting -ever refreshing - dialogues.

Dream

A poet called Benjamin Zephaniah.

می بوسمت

It is flattering to learn that people notice. Thank you. Thank you very much.

reportage/commentary

Wh...........................y?

Review, analysis, assertion, articulation and justification, vs critique.

Mozart and Beethoven; Mozart vs Beethoven.

The first is reach and playful in melody, the other explores every harmonic possiblity.

There is no such a thing as an objective main point! Or..., is there?.. Shall we not replace inhuman, supperficial, scientific objectiveness with fair subjectiveness? Isn't this replaicement political!?... How does sit with the truth?

P.S. It is in this context that I think of art as liberation.

- ... experimentation

miserable calculator

Hold fast to dreams
For if dreams die
Life is a broken-winged bird
That can not fly.
Hold fast to dreams
For when dreams go
Life is barren field
Frozen with snow.

Langston Hughes

It's GREAT! My dearest, has finally found her way to ... .

Justice

دلم از طنز تلخ زمونه و طنازی دختر بد ادای بخت، خونه

عمو هماد. عمو هماد. عمو هماد

بالاخره عادت می کنم. نگران نباشین

aesthetics

I am optimistic and excited. That's what I call the magic of a genuine smile and a friendly greeting. ;) :D :P :D

I am optimistic and very much excited.

Liberation from deliberation.

... and life goes on.

It is damn too much!.. :| :(

قلندرِ بیدار را عشق است. دَمَت گَرم و سَرَت خوش باد پَهلوون! شما رخصت بفرمایید، ما خودمون چای پارتی می دیم براتون.

پ.ن. بیسکوییت ندارم، ولی اگه بخوای، شیرینی کرمانشاهی، خرمای تِسکو و بادوم و بادوم زمینی دارم

Be pragmatic in your use of defenitions.

I am pleased with it.

جمله سازی

در کوچه باغ آرزوها، خواسته ها و دلبستگی ها، پرسه می زنم.
نقطه سر خط

کفش تنگ روزمرگی رو به کناری می اندازم و، برهنه پا، تن به برهنه سحرا می زنم
نقطه سر خط

آتش می شم و در درخت می گیرم. جوی می شم و بر دامان کوه می پیچم. خاک می شم و بر تفتهء مرگ آفرین تپه ای بیابانی
نرم می غلتم


رسته
آسوده
و خشکیده از اشک

ENOUGH!..

I need life to begin; living to start.

Honest.

Visual arts, perhaps. ;) :D

P.S. I am actually thinking about it.

A tender exploration and an ardent excursion of the world of ideas.

'Simplification', 'Clarification' or 'Purification'?

Well..., in this context, I think these are all about making notions, concepts, reality, truth or ... accessible.

Let's have a look at 'Iran's Management and Planning Organisation'. GOD bless the country.


P.S. I need help with finding a language that could state the truth about my experience, whilst saving the country's face.

اگه قبلا کسی اینو جایی خونده

ایکاش می شد که لحظات شادی رو مارک کنی و...،
به رندوم،
جا به جای حال و آینده ات کپی-پِیست کنی.

ایکاش می شد باهاشون بستنی آلاسکایی درست کنی و...،
سَرِ کوچه،
میون عابرا تقسیم کنی

I danced today, round and round like crazy.
I danced today,
at Uni.,
in a church,
a big book store,
and on my way home.
Round and round, like crazy.

I sang today, loud and proud like crazy.
I sang today.

Four and a half thousand words to freedom. Relief.

P.S. For a long time, I have been thinking that freedom is about one's right and ability to write. I now seek refuge from it.

اگر که درست به خاطر بیارم، "هژیر" به معنی فریاد و غریو شادیه. نمی دونم شادیِ زیبایی که در سکوت تجربه می شه و با سکوت جشن گرفته میشه هم نامی داره یا نه؟

Peace, quiet and satisfaction.

Till God do us part.

آرامش و عمل گرایی (پراگماتیزم) انگلسی ها؛ گرما و شور احساسات ایتالیایی ها؛ سوآرِه، روش کلام و موضوعات صحبت فرانسوی ها؛ دوستی کردن، تواضع و صراحت آلمانی ها؛ سادگی، صفا و محبت اسپانیایی ها؛ و غرور - گاه بی منطق - یونانی ها رو دوست دارم.

پ.ن. این گروه آخر تو کله شقی و حماقت مثل خودمون هستند.
پ.ن. گاهی فکر می کنم که نسبت انگلیسیا (یا حتی فراتر از اون، انگلسانسون ها) به اروپایی ها، مثل نسبت استرالیایی هاست به انگلیسی ها

Is it easy?
Does it make me feel good?
Do I look forward to being with her?

Well..., I am not sure. I'd like to keep it light, fun and real. None of the three it is. Not any more.

An old fashion tale of wisdom is the best one could expect from most re-branded, self flattering prophets. Not you.

Frankly, I didn't like the premiss behind the story, its packaging or delivery.

It doesn’t feel like Mohammad. Traditionally, there was a flavour of originality that would colour your work. I am afraid; these recent notes look more like a second hand copy of what a radio presenter would preach in a Sunday afternoon, than the creative juice of a mind like yours.

P.S. I need to call you for an interview. When is the best time for you?..

Why would one want to investigate 'art' vs. 'science'?.. Why not investigating 'art' and 'science' in their unity. Their unifying quality. Their rich oneness.

What do I want to do with it?..

e hed fool of marveless knew aydeas, ease mai kus ov sofferin.

دلم می خواد که خونه ام رو از نور و شور و رقص و پایکوب پر بکنم

I am not sure what is going on in my mind, but I suddenly found a stiking similarity between the word 'substitute' and 'prostitute'.

- Bless me.

The beauty of these sleepless nights is in the glory of the genuine effort, one commits to thrive and cherish the dignity of a responsible, productive and prosperous life.

Write her a letter. ;) :D

It's good to know that you are still in. The question is, 'where you go next?'

…I’d leave them all, and head for sailing.

Luciano Pavarotti was my second Italian love.

The buried life - Matthew Arnold

But often, in the world's most crowded streets,
But often, in the din of strife,
There rises an unspeakable desire,
After the knowledge of our buried life;
A thirst to spend our fire and restless force
In tracking out our true, original course;
A longing to inquire
Into the mystery of this heart which beats
So wild, so deep in us - to know
Whence our lives come and where they go.
And we have been on many thousand lines,
And we have shown, on each, spirit and power;
But hardly have we, for one little hour,
Been on our own line, have we been ourselves -
Hardly had skill to utter one of all
The nameless feelings that course through our breast,
But they course on forever unexpressed.
And long we try in vain to speak and act
Our hidden self, and what we say and do
Is eloquent, is well - but 'tis not true.

Only - but this is rare -
When a beloved hand is laid in ours,
When jaded with the rush and glare
Of the interminable hours,
Our eyes can in another's eyes read clear,
When our world deafen'd ear
Is by the tones of a loved voice caresss'd -
A bolt is shot back somewhere in our breast,
And a lost pulse of feeling stirs again,
The eye sinks inward and the heart lies plain,
And what we mean we say, and what we would, we know.

I am lucky!..
I am happy.

I'll make it work!.. ;) :P :D

Pain.
Hope.
Agony.
Joy.

Agitation!..
and a thousand more stories you never hear. I never tell.

If I were to truly live

Fantastic!.. :) :D I love to see it. ;) :P

P.S. I have written a short poem-like note for you, in English. If you like to hear it, you have to come here!.. ;) :P I like to see those eyes, when you are reading it. ;) :D xoxoxo…

P.S. Take care. xoxoxo...

علی،

کامنت ساده و صمیمیت - که در بلاگ محمد نوشته ای - خیلی شیرین به دلم نشسته. ممنونم. یک دنیا

He says ‘you have a gentle and attractive smile’. Think wild and naughty. Your answer is hidden in that ‘g’ and ‘a’.

Call me, if want me to explain it further. :)

They say, 'a well-directed imagination is the source of great deeds.' Well.., I need it. The well-directed imagination, I mean.

Wish me luck. It's an once in a lifetime opportunity. I love the job and it fits well with the overall picture.

AGREED!.. and you are right!.. ;) :P There is a strange quality about Greeks that fascinates me.

IDEALS without IDEOLOGY.

I'll soon come to see you, if I get this job. (or maybe you can surprise me before that. ;) :P :D) Take care and wish me luck.

Statement of the obvious: I love you as ‘a good friend’.


(now is the time to challenge that 'good' thing in the sentence.)

I need to learn about advanced podcasting. Please do let me know if you can help me. It's a matter of immense importance and urgency. Every hour counts. Thank you.

It's time to
time to jump.
1, 2, 3, jump!...
1, 2, 3, JUMP!!..

Jumped. Just jumped.

DANCE!..
Dance your pain out man. Dance. Live. Forgive.


,,,But, for heaven's sake, do not forget! Learn.

Pleased.

turmoil

Silence,
tolerance,
forgiveness,
forgetfulness.

Colour

زن، زایمان، زندگی

انسان، موفقیت، نیاز

نازلی

Pain, beauty and desire.

'L', as in Language.

هیچ وقت فکر نمی کردم که از دیدن یه مورچه، اونم رو لباسم، انقدر خوشحال بشم. سه سال و نیم یا چهار سال می شد که مورچه ندیده بودم

Intimacy goes hand in hand with trust; friendship with respect.

I wonder.

سه - چهار روزه که می خونمش. بخصوص از این بخشش که اینجا نوشته ام خیلی خوشم میاد. مدتیه (چند ماهیه) که می خوام یه چیزی بنویسم، که... بگذریم

من کاری نکردم. زندگی يادم داد

دلم ميخواست بغلم اندازه خدا بود و همتون توش جا ميشدين. ميبوسيدمتون -بدون فکر

کاشکی لااقل ميدونستين به فکرتونم. ...فرقی ميکرد؟! -جز انتظار و توقّع؟! نه

انتظار و توقّع و بازی و بازی قدرت و "معرفت".. که نيست!

چقدر بعضيها سخت دوست دارن

دلم ميخواست قايق عکس نگيسا بودم. که شکسته در آب

دلم می خواست نقطه اوج یک دراگ بودم، لحظه ارگاسم تمام مردها و زنهایی که با هم خوابیدن، لحظه نگاه دو عاشق، لحظه بیتاب دیدار

من از درد ميترسم. و اين بزرگترين گناهمه

من از غم ميلرزم و خاموش ميشم و افسرده. اشتباهمه

قدرت پاک کردن عکس اون صحنه اعدام دو همجنس باز رو از ذهنم ندارم. هفته ها از ديدنش ميگذره و من هنوز نميتونم

ظلم داغونم ميکنه

داغون

امیدوارم. خیلی امیدوارم

در شگفتم که درین مدت ایام فراق
بر گرفتی ز حریفان دل و دل می دادت

برسان بندگیِ دختر رز گو بدر آی
که دم و همت ما کرد ز بند آزادت

شادی مجلسیان در قدم و مقدمِ تست
جایِ غم باد هر آن دل که نخواهد شادت

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت
بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم بد دور کزان تفرقه خوش باز آورد
طالع نامور و دولت مادرزادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح
ور نه طوفان حوادث ببرد بنیادت

الناز چشم ها و نگاه قشنگی داره. خلوص و صداقتی رو که آدم تو نوشته هاش احساس می کنه خیلی دوست دارم و بسیار پیش اومده که از خودم بپرسم، "وقتی چشاش رو می بنده دنیا رو چطوری می بینه؟"

از دنیایی که دَرِش زندگی می کنه زیاد نمی دونم. ولی از خوندن و شنیدن رویاها و ایده های خلاقی که گاه به گاه در نوشته ها و گفته هاش پیدا میشه لذت می برم. صمیمانه دلم می خواد ببینم که این خلاقیت رک و صریح رو از کجا آورده

ئه سرین عزیز، دارم به اون داستان خونه و اتاق ها فکر می کنم که چند وقت پیش هم مجددا یاد آوری کردی

نکته اینجاست که این دل مشغولی ها و انتخابی هایی که من الان دارم باهاشون دست و پنجه نرم می کنم، بیشتر شباهت به تصمیم ها و انتخاباتی دارند که یه معمار موقع طراحی باهاشون مواجهه، و نه انتخاباها و تصمیم هایی که یه کاشف دنیاهای ناشناخته تجربه می کنه

پ.ن. راستی الان دارم به موومنت سوم کنسرتوی شماره سه راخمانینوف گوش می کنم. نکنه تصمیماتم هم 3 از آب در بیان!..ه

ساده، صریح و صادقانه دل مشغول اینم که کی هستم و کی می خوام باشم. چیکار می خوام بکنم و چه کار باید بکنم

پاسخ سوال هر چی که باشه، چند قدم بعدی به وضوح تعریف و تعیین شده

به دنبال کلیدی برای باز کردن دری می گردم که شاید بسته نباشه. اگر هم که بسته است، از سر غفلت بوده و بواسطه مجموعه ای از اتفاقات ساده و ناخواسته. به هر وصف، از دیشب تا به حال مدام گرم ورق زدن کتاب های شعرم هستم و در خلوت دلم از خودم می پرسم که کار درست چیه؟ من الان چیکار باید بکنم؟ و در تمام این مدت، تنها چیزی که برام مسلمه، وجود راه حلی معقول و منطقیه که باید پیدا بشه

گفتم کلید، به یاد ترجمه محمد رئوف مرادی از این شعر شیرکو بی کس افتادم. شعر از مجموعه "دره پروانه" انتخاب شده و من اولین بار در وبلاگ شوان دیدمش


در دوردست کلید گمشده ای گریست
هنگامی که
بی جستجوی او
با زور
دروازه شهر را شکستند

در جلو چشمان آسمان
ابر را
در جلو چشمان ابر
باران را
در جلو چشمان باران
خاک را دزدیدند

و در خاک نیز
چشمانی را پنهان کردند
که دزدها را
دیده بود!ه

کسی خونه نیست و آرامش دلپذیری من، خونه، وَ اتاقم رو در بر گرفته. تنها صدایی که به گوش می رسه، صدای پرنده هاییه که بهار رو جشن گرفته اند - تَرَنُم ترانه ای که به گوش می رسه و به دل می نشینه

برای لحظه ای دست از کار می کشم. قلم رو، وَ کتاب رو به کناری می ذارم. چشم ها رو می بندم. سینه رو از هوای تازه پر می کنم و با نعره ای مردانه به بهار می پیوندم

دلم هوای رقص و پای کوب داره. ناز و نیاز. با طبیعت همداستان شدن. جوانه زدن و شکفتن. پس پنجره نیم گشوده اتاق رو به تمامی باز می کنم. برابرش می ایستم و خنکای نسیم رو به آغوش می کشم. نیم تنه عریانم رو به او می سپرم و از اینکه دستان نوازشگرش بر بازوان و تخت سینه ام می دوند به وجد می آیم

Only if you knew how I miss your company and companionship every minute, especially these days that I deal with such crucial and fundamental life choices, that could ultimately determine who I really am and what I really am all about. Where I want to stay and what I am going to stand for.

Dear Gene, your thoughtful, intriguing and often challenging questions had always been my best guide. Oh my dear friend, my gene, only if you knew.

... واسه آدما، نه واسه محیط.

پ.س. ئه سرین عزیز، عذرم رو بپذیر. تغییر علامت گذاری تعمدی بود. اینجوریش میشه وصف حال من.

چند روز پیشا یه فال حافظ گرفتم که یهو حوص (هوس یا هر ترکیب دیگه ای از "هِ" یا "حِ" با "سین"، "صاد" یا "ث") اینجا بنویسمش.

صبح است و ژاله میچکد از ابر بهمنی
برگ صبوح ساز و بده جام یک منی

در بحر مایی و منی افتاده ام بیار
تا می خلاص بخشدم از مایی و منی

خون پیاله خور که حلالست خون او
در کار یار باش که کاریست کردنی

ساقی بدست باش که غم در کمین ماست
مطرب نگاه دار همین ره که می زنی

می ده که سر به گوش من آورد چنگ و گفت
خوش بگذران و بشنو از این پیر منحنی

ساقی به بی نیازی یزدان که می بیار
تا بشنوی ز صوت مغنی هو الغنی

CAUTIOUS READING!.. Going a step further, and you'd be dealing with some +21 material. Furthermore, my comment is as boring as you could possibly imagine. So, don't go any further!

The 10 Real Reasons Why Geeks Make Better Lovers.

Told you so. It's a good arguement. It's even funny. But I dought that it could ever convince anyone who is not a geek or has ever had a relax chat on a beach with a friend; or for that matter even a warm cup of coffee over a nice friendly conversation.

P.S. The link is disabled intentionally, due to the fact that I didn't intend to commit suiside or personal assassination. ;) :P But one has to admit that the title is tempting, isn't it? I sometimes think that curiosity is Human Being's strongest (and most fundamental) instinct.

مطمئنم که قبلا هم این داستان رو تعریف کرده ام. یه روز سر کلاس آقای دکتر محمد محمدی، استاد بهره وری، یکی از همکلاسی هام که اتفاقا مدیر یکی از شرکت های معروف و نسبتا بزرگ کشور هم بود با دلخوری گفت: "حالا تقصیر ما چیه که مثل بذری می مونیم که تو بیابون افتاده باشه." در کلاس بحث جالبی در گرفت و حاصل این شد که ما نه بذریم و نه در بیابون رها شده ایم. آدمیم و می تونیم بر شرایط فردی و محیطی مون اثر بذاریم.

حالا هم داستان منه. اگه چیزی هست در زندگیم که ناراحتم می کنه یا تغییراتی هستند که فکر می کنم می تونن موجبات بهبود شرایط حال و روزم رو فراهم بکنن، خوب بهتره که دست بکار بشم و اعمالشون بکنم. به همین سادگی.

دیدن این لینک رو به همه دوستان، بخصوص اونهایی که خارج از ایران هستند، پیشنهاد می کنم. (دقایق 10:40 تا 18:06)

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
و آنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو

رو سینه را چون سینه‌ها هفت آب شو از کینه‌ها
وآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان می‌روی مستانه شو مستانه شو

آن گوشوار شاهدان هم صحبت عارض شده
آن گوش و عارض بایدت دردانه شو دردانه شو

چون جان تو شد در هوا ز افسانه شیرین ما
فانی شو و چون عاشقان افسانه شو افسانه شو

تو لیله القبری برو تا لیله القدری شوی
چون قدر مر ارواح را کاشانه شو کاشانه شو

اندیشه‌ات جایی رود وآنگه تو را آن جا کشد
ز اندیشه بگذر چون قضا پیشانه شو پیشانه شو

قفلی بود میل و هوا بنهاده بر دل‌های ما
مفتاح شو مفتاح را دندانه شو دندانه شو

بنواخت نور مصطفی آن استن حنانه را
کمتر ز چوبی نیستی حنانه شو حنانه شو

گوید سلیمان مر تو را بشنو لسان الطیر را
دامی و مرغ از تو رمد رو لانه شو رو لانه شو

گر چهره بنماید صنم پر شو از او چون آینه
ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو

تا کی دوشاخه چون رخی تا کی چو بیذق کم تکی
تا کی چو فرزین کژ روی فرزانه شو فرزانه شو

شکرانه دادی عشق را از تحفه‌ها و مال‌ها
هل مال را خود را بده شکرانه شو شکرانه شو

یک مدتی ارکان بدی یک مدتی حیوان بدی
یک مدتی چون جان شدی جانانه شو جانانه شو

ای ناطقه بر بام و در تا کی روی در خانه پر
نطق زبان را ترک کن بی‌چانه شو بی‌چانه شو

مولانا جلال الدین محمد بلخی <-

دلم می خواد که تو هم اینجا می بودی (یا من اونجا بودم) و می تونستیم یه عصر با هم قرار بذاریم و بریم بیرون برای یه قهوه. یه دنیا حرف تو دلمه که امیدوارم یه روز باهات در میون بذارم.

دلم برات تنگ شده، و دوستت دارم.

ه

دارم اشعار Wendy Cope رو می خونم. طبع شوخی داره و اشعارش هم خیلی بامزه و جالب هستند. من رو یاد شوخی ها و کل انداختنامون با محمد و کتی می ندازه. دلم نیمود که شما رو در این تجربه سهیم نکنم.

Bloody Men

Bloody men are like bloody buses –
You wait for about a year
And as soon as one approaches your stop
Two or three others appear.

You look at them flashing their indicators,
Offering you a ride.
You’re trying to read the destinations,
You haven’t much time to decide.

If you make a mistake, there is no turning back.
Jump off, and you’ll stand there and gaze
While the cars and the taxis and lorries go by
And the minutes, the hours, the days.

-> WENDY COPE 1945

Well, simply keep your eyes on the ball! ;) :D This is life.

P.S. Oops..., by the way, this Orkut thing has just made a fool out of me. It said, "the heart is wiser than the intellect", and I believed it! ;) :P.....mm...Maybe what I did (and admittedly was wrong) was by instinct, not by heart. Interesting!..

خیلی خوبه که حداقل خودت هنوز بهشون دسترسی داری.

نسیم: با عرض سلام :)

اگه من بودم به تمامِ اتاق ها سر می زدم.

هماد: نسيم عزيز سلام :) خوبي!؟ چه خبرها... :) من هم با تو موافقم... . من هم به همه اتاق ها سر مي کشيدم و در اين سير، شهد شيرين زندگي رو مي جستم... .

پ.ن. چه خبر از اونور؟ آقاي يوشکا فيشر واسه آمريکا چه طرح و برنامه اي داره!؟ براي سازمان ملل چي!؟

ئه سرین: ...

الناز: راستی، اگه من بودم چی کار می کردم؟ آیا اونقدر نترس هستم که همه اتاق ها رو ببینم؟؟... امیدوارم که اینطور باشه.

پ.ن. من یادمه. تو یادت میاد؟

گاهی حرفی که می خواهی بزنی، یکی دیگه به ساده ترین و قشنگ ترین حالت گفته. همین چند خط ایشون با یه کوچولو دست کاریِ من پیشکش

به تشویش
دل می‌زنی که چه؟
بخند و ببین
امروز هم روزی‌ست
بی رویا، بی خواب
بی فردا.

هماد :)

به باله دریاچه قو گوش می کردم که تصمیم گرفتم از ایران خارج بشم. الان هم دارم به Waltzing Cat گوش می کنم ولی هنوز تصمیمی نگرفته ام.

ه

The Curious Incident of the God in the night-time

by Mark Haddon

A Red Fox Book 0 09 945676 1

First published in Great Britain by David Fickling Books – a division of Random House Children’s Books – 2003 and then by Red Fox Definitions 2004

WINNER

WHITBREAD BOOK OF THE YEAR

GUARDIAN CHILDREN’S FICTION PRIZE

WINNER OF BOOKTRUST TEENAGE FICTION AWARD

‘Gave me that rare, greedy feeling of: this is so good I want to read it all at once but I mustn’t or it will be over too soon’ Observer

‘Stunningly good’ Independent

‘Brilliantly inventive … not simply the most original novel I’ve read in years … it’s also one of the best’ The Times

‘Christopher is a wonderful fictional creation: a believable, oddly lovable character and a moving education in difference … a warm and often funny novel’ Daily Telegraph

‘An extraordinarily moving, often blackly funny read … it’s hard to think of anyone who would not be moved and delighted by this book’ Financial Times

‘I’d love to know what a reader with Asperger’s thinks of this book. I think it’s brilliant’ Guardian

‘Supremely well written, funny and oddly affecting’ Telegraph Magazine

‘Truly original … certainly kept me up for most of the night-time’ The Bookseller

‘Exceptional by any standards … both funny and deeply moving. When we look at the world through Christopher’s eyes … we see it more clearly and understand ourselves better. What more could you want from a book?’ Sunday Telegraph

‘Haddon’s achievement is quite complex and impressive’ Sunday Times

‘A stroke of genius’ TES

‘Compulsively readable’ Literary Review

Fifteen-year-old Christopher has a photographic memory. He understands maths. He understands science. What he can’t understand are other human beings. When he finds his neighbour’s dog lying dead on the lawn, he decides to track down the killer and write a murder mystery about it. But what other mysteries will he end up uncovering?

‘Read it only when you have absolutely nothing else to care or worry about. I simply lost my sense of time and where about.

I was on a bus, on my way home from the university, when I started the book; and simply ended up leaving my sit in a different city, but Nottingham! I couldn’t even remember which day of the week it was and why I was on that particular bus with my backpack, laptop and everything!

Call me stupid, but I couldn’t help reading the book on my way back to Nottingham as well.’ Hamaad

دارم به این فکر می کنم که با قطع شدن کانال های ارتباطی، شانس افزایش سوء تفاهم ها زیاد میشه. مجموعه ای از سوءتفاهم های کوچیک (که معمولا با یه صحبت ساده قابل حل هستند) به مراتب مخرب تر از یه سوءتفاهم خیلی بزرگ و شوکه کننده است.

راه حل و روش برخورد مناسب با این سوءتفاهم ها هم حرف زدنه. یه صحبت ساده و صریح.

لازمه این سادگی و صراحت هم اینه که هر دو طرف صحبت آرامش و آمادگی کافی رو داشته باشند. وقتی که یکی از طرفین (یا هر دو) عصبانی هستند، بهترین راه حلی که به ذهن من میرسه اینه که طرفین به خودشون زمان بدن.

یک یا دو ماه فرصت مناسبیه برای اینکه خیلی از التهابات لحظه ای فرو بخوابند.

با قطع کامل ارتباط مخالفم، ولی فکر می کنم که خوبه اگر که ارتباطات دو طرف در سطح حداقل ها نگه داشته بشن. ضمنا معتقدم که زمان و مکان صحبت هم باید با قرار و توافق طرفین تعیین بشه. سورپرایز کردن یا تحمیل کردن زمان و شرایط گفتگو کار درستی نیست چون مهمترین شرط موفقیت هر گفتگوی دوستانه، آمادگی ذهنی و عاطفی هر دو طرف دخیل در رابطه است. با این مفروصات، امیدوارم که دو یا سه ماه زمان مناسبی باشه برای اینکه راجع به همه چیز فکر بکنیم.

به طرف مقابلم حق می دم که رنجیده و آزرده خاطر باشه، همونطور که من ناراحت و آزرده خاطرم. به هر وصف، یک چیز مسلمه، و اون اینکه هر رابطه حداقل دو طرف داره و هر دو طرف رابطه در موفقیت یا عدم موفقیت اون سهم و مسوولیت برابر دارند.

امیدوارم که حق و سهم ما اینبار هم، یه دوستی ساده، واقع بینانه، محترمانه، روشنفکرانه و عاقلانه باشه.

از نه سالگی به نوشتن علاقه مند بودم. اولین قصه کوتاهم رو در کلاس پنجم دبستان نوشتم. داستانی کوتاه بود، وصف حال پسر بچه ای که مدتها پول تو جیبیش رو در قلکش جمع می کرده تا اسباب بازی مورد علاقه اش – یه هواپیمای کنترل از راه دور – رو بخره. اون می دونست که مامانش امکان خرید این اسباب بازی رو نداره، ولی نوبت شکستن قلک که می شه، می ترسه و تردید می کنه که نکنه پس اندازش به قدر کفایت نباشه.

خوب خاطرم هست که اون داستان چطور تموم شد. ولی هماد عالم واقع، سکه ها رو یک به یک و سر حوصله از قلک در آورد، به یه کارگاه کولر سازی رفت و کمی بیشتر از نیم متر مربع حلب خرید. چند هفته ای وقت و یه جفت دست تاول زده هزینه شدند که این ورقه حلب شکل یه قایق رو به خودش بگیره. مدلی که ایده ساخت قایقم بود، قایق های کوچک و ارزان قیمتی بودند که با سوخت الکل کار می کردند و دست فروش ها در خیابان ها می فروختند. اما قایق من سنگین بود و پر از درز.

مامان برام چند متر سیم لحیم خرید و یه دستگاه هویه. فرض بر این بود که درزها رو لحیم خواهم کرد و قایق رو به آب خواهم انداخت. ولی انعطاف پذیری سیم لحیم و راحتی پروسه شکل دادن به آن، وسوسه ام کردند. پس، سیم رو در قطعات تقریبی بیست تا سی سانتی متری بریدم، به هم تافتم و یه درخت عریان پاییزی ساختم. این درخت، مونس قهرمان داستان دومم شد که از جنگ و بمب باران بیزار بود. که می خواست مثل تیستو سبز انگشتی به همه گل بده و خواب می دید که روزی بهار میشه و درختش جوونه می زنه.

***

خیلی زود، داستانهام به کلیشه هایی شعاری بدل شدند. تا به اونجا که در کلاس سوم راهنمایی داستانی نوشتم با عنوان "اتحاد" که حتی مقبول آقای تهرانی، معلم پرورشی مدرسه مان، هم نیفتاد! ولی من انقلابی شده بودم و از شعار دادن و نسخه پیچیدن خوشم میامد.

سال ها بعد، و در شبکه پیام، ایده نوشتن داستانی به شکل سیال و تعاملی به ذهنم رسید. تجربه ای که به واسطه همین "شعاری" بودن نوشته هایم در جلب مخاطب ناموفق ماند.

این تجربه رو به شکلی دیگه، در بلاگستان تکرار کردم. داستانی که نامه ای بود به "او" و "تو"، مورد استقبال قرار گرفت. پنج یا شش خواننده وفادار پیدا کرد و چنان که آرزویش را داشتم در تعامل با خوانندگانش شکل گرفت.

"خاطره مبهم" باید خواننده رو مستقیما مورد خطاب قرار می داد، باید می تونست که با اون همداستان بشه و به مخاطب داستان اجازه بده که سیر داستان رو، و نویسنده رو به هر سویی که می خواد هدایت بکنه. به این ترتیب، کنترل سیر وقایع از دست نویسنده خارج، و به پویایی روابط انسانی میان خواننده و نویسنده سپرده می شد.

و چنین هم شد.

"او" هم نوشته ام را خواند و اونچه رو که باید، در آن یافت. (بعد ها هم در انگلیس - کاونتری - به تفصیل در این خصوص با هم حرف زدیم.)

اما کاشف و یابنده اصلی در این داستان خود من بودم. داستانی که دو راوی و سه مخاطب داشت، و تلاش می کرد که در "شخصیت"، "زمان" و "مکان" سیال بماند، امکانی شد و فرصتی که من، هماد، بسیاری از ناشناخته های وجود خود رو ببینم و بشناسم. دیگر داستان نویسی برایم امکانی جهت مرور وقایع دنیای بیرون، یا خلق دنیایی چنان که باید، نبود. نوشتن، و داستان نوشتن هم – چنان که شعرها و نقاشی ها پیش از این بودند – ابزاری شدند برای کشف خود. برای شناخت همادی که می خواستم، می جستم، و می باید که می یافتم.

***

روزگاری بود که فقط به زبان فارسی می نوشتم. اما همادی که به دو زبان خودش رو کَند و کاو و تجربه می کنه؛ به دو زبان خودش رو و دنیای پیرامونش رو دَرک و تَجربه می کنه؛ و در میان دو یا چند فرهنگ قوطه می خوره؛ باید زبانی متناسب رو برای باز شناسی خودش و احساساتش انتخاب می کرد. از همین رو هم از دو یا دو و نیم سال پیش، شعر و داستان نویسی به زبان انگلیسی رو شروع کردم.

اولین داستان دو زبانه ام هم، مجموعه "گیل کابلی" ست که چند پاره ایش رو در همین بلاگ گذاشته ام. چنان که پیش تر هم رسم بود، این داستان هم تنها رگه هایی از حقیقت رو در خود داره.

سیر و شناخت احساسات درونیم، و این که بتونم با خودم و احساساتم صادقانه و خالصانه در تماس باشم و خودم رو کشف بکنم از جمله اهداف مهمی هستند که در این داستان دنبال می کنم. به همین جهت هم هست که تنها پاره هایی بسیار محدود از داستان رو در وبلاگ، و به صورت عمومی می نویسم.

سهم بازشناسی چیستی "هویت" و "فرهنگ" در این نوشتهء هماد تازه مهاجر کم نیست، ولی امیدوارم که اینبار خودم رو اسیر شعاری نویسی و نسخه پیچی نکنم.

هماد – بهار 86

خوشحال، هیجان زده، کمی نگران و بسیار امیدوارم. باید رزومه ام رو به روز بکنم.

ه

Love in a life

Room after room,
I hunt the house through
We inhabit together.
Heart, fear nothing, for, heart, thou shalt find her -
Next time, herself! - not the trouble behind her
Left in the curtain, the couch's perfume!
As she brushed it, the cornice-wreath blossomed anew:
Yon looking-glass gleamed at the wave of her feather.

Yet the day wears,
And door succeeds door;
I try the fresh fortune -
Range the wide house from the wing to the centre.
Still the same chance! she goes out as I enter.
Spend my whole day in the quest, - who cares?
But 'tis twilight, you see, - with such suites to explore,
Such closets to search, such alcoves to importune!

-> ROBERT BROWNING 1812-89

خوب، بالاخره سال هم تازه شد. دلم می خواست که موقع تحویل سال کتاب دستم باشه و در حال "خوندن" سال رو شروع بکنم. اما تو محاسباتم اشتباه کرده بودم و سال دقیقا 12 ساعت زودتر از اونکه انتظارش رو داشتم شروع شد. (فکر کنم نشونه خوبی باشه، چون 2-3 دقیقه آخر پیش از تحویل سال رو من و مسعود فقط می خندیدیم.)

اولین تلفن سال جدید رو هم از طرف نازلی و اسفندیار عزیز داشتم که این رو هم به فال نیک می گیرم. نازلی تنها کسیه که طی یازده سال گذشته، در تمامی مراحل سرنوشت ساز زندگیم حاضر بوده. این عکس رو هم اون ازم گرفته. در روزی که یکی از مهمترین روزهای زندگیم بود.

تو سال 85 از این روزا کم نبوده؛ و از این جهت هم بسیار خوشحالم. سالی که گذشت، نه فقط یکی از مهمترین سالهای زندگیم، که یکی از بهترین اونها بوده. سالی که با غرور و افتخار از آن یاد خواهم کرد.

امیدوارم که بتونم همین سیر رو در سال 86 هم ادامه بدم. هنوز آرزوها و خواسته های بزرگ و شیرینی دارم که مرا به خود می خوانند.

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاك
شاخه های شسته ، باران خورده ، پاك
آسمان آبی و ابر سپيد
برگهای سبز بيد
عطر نرگس ، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد
خلوت گرم كبوترهای مست ...
نرم نرمك می رسد اينك بهار
خوش بحال روزگار

خوش بحال چشمه ها و دشت ها
خوش بحال دانه ها و سبزه ها
خوش بحال غنچه های نيمه باز
خوش بحال دختر ميخك كه می خندد بناز
خوش بحال جام لبريز از شراب
خوش بحال آفتاب

ای دل من ، گرچه در اين روزگار
جامه رنگين نمی پوشی بكام
باده رنگين نمی بينی بجام
نقل و سبزه در ميان سفره نيست
جامت از آن می كه می بايد تهی است
ای دريغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسيم !
ای دريغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دريغ از ما اگر كامی نگيريم از بهار

گر نكوبی شيشه غم را به سنگ
هفت رنگش می شود هفتاد رنگ!

فريدون مشيری

اورکات میگه که من می تونم با موفقیت بیزنسم رو توسعه بدم. من دلم می خواد که امسال به قدر کافی پول در بیارم که بتونم اقساط وام هایی رو که گرفته ام؛ وَ هزینه تحصیلم رو در رشته و دانشگاهی که دوست دارم بپردازم.

یه زندگی جمع و جور، ولی غنی و دانشجویی.
ه

رنگ و قلم رو بر میداری و بر بوم لحظه ات، نقشی از امید می زنی. بعد از خودت می پرسی که آیا سهم خود را به تمامی انجام داده ای؟...

ه

فرض، قرار و ارادهء نمی دونم کی بر این قرار گرفته که بنده باید این نوشته رو تا به صبح تموم کرده، فردا به معلمه گرامی تحویل داده، مهر صد آفرین دریافت بنمایم.

اصل و تصمیم شخصِ شخیصمان بر این است که به فرموده آقای مازلو علیه رحمه، احترام گذاشته، برابر فرمایشاتشان رفتار نموده؛ خوابمان را بر تحصیل مقدم بداریم.

شب خوش. حداقل تا دو یا سه ساعت دیگه.

ه

The Daffodils

I wander'd lonely as a cloud
That floats on high o'er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host of golden daffodils,
Beside the lake, beneath the trees
Fluttering and dancing in the breeze.

Continuous as the stars shine
And twinkle on the milky way,
They stretch'd in never-ending line
Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance
Tossing their heads in sprightly dance.

The waves beside them danced, but they
Out-did the sparkling waves in glee: -
A Poet could not but be gay
In such a jocund company!
I gazed - and gazed - but little thought
What wealth the show to me had brought.

For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills
And dances with the daffodils.

-> WILLIAM WORDSWORTH 1770-1850

Wow..wow..wow... It was such a nice surprise. Thank you. :) Thanks a million! :) :D It was GREAT!!.. and you are FANTASTIC! :) :D

Yep! That's exactly what it is, an ambitious ambition!!... :) :D.. and I'm the lucky one who has you as his genie!.. ;) :P

Love you as ever,
oxoxox

گاهی از خودم می پرسم، "کارِ درست چیه؟" گاهی از خودم می پرسم، "کار درست رو، چطور به درستی میشه انجام داد؟" و چند روزه که از خودم می پرسم، "برای انجام کار درست، به درستی، چه اندازه حاضرم سرمایه گذاری بکنم؟"

خوبی، زیباییِ زندگی در اینه که اینجور سوالات توش زیاد پیش میاد.

سختی، دشواریِ زندگی در اینه که اینجور سوالات توش زیاد پیش میاد.

گاهی با خودم می گم، "برای انجام کار درست نباید تعلل کرد." گاهی با خودم می گم، "هر چیزی یه زمانی داره، و اگر بهترین کارها در زمان مناسب خودشون انجام نشن، می تونن ابزار پشیمونی آدم رو پیش بیارن." و چند روزه که با خودم می گم، "زمان درست، در اغلب موارد مفهومی فیزیکی نداره، حتی اگر ترجمانی فیزیکی داشته باشه."

خوبی، زیباییِ زندگی در اینه که اینجور ابهامات توش زیاد پیش میاد.

سختی، دشواریِ زندگی در اینه که اینجور ابهامات توش زیاد پیش میاد.

ه

کی بود که می گفت دردِ دفعِ سنگِ کلیه از دردِ زایمان هم بدتره؟ من که نزاییده ام، ولی صادقانه می تونم بگم که لعنت به هر چی سنگ و درد، که قرار رو از دل و... صبوری رو از آدم می گیره. (می ترسم اگه موقع نفرین کردن "کلیه ها" رو هم بشمرم، به وجود مبارکشون بر بخوره! اونوقته که باید خر بیاری و باقالی بار بزنی. باور بفرمایید که مطلقا حس و حال دیالیزی شدن رو نداریم.)
ه

P.S. Well..., as an after thought, I don't think that I need to be much worried about my partner's pain in the delivery theatre any more! ;) :D