سه - چهار روزه که می خونمش. بخصوص از این بخشش که اینجا نوشته ام خیلی خوشم میاد. مدتیه (چند ماهیه) که می خوام یه چیزی بنویسم، که... بگذریم

من کاری نکردم. زندگی يادم داد

دلم ميخواست بغلم اندازه خدا بود و همتون توش جا ميشدين. ميبوسيدمتون -بدون فکر

کاشکی لااقل ميدونستين به فکرتونم. ...فرقی ميکرد؟! -جز انتظار و توقّع؟! نه

انتظار و توقّع و بازی و بازی قدرت و "معرفت".. که نيست!

چقدر بعضيها سخت دوست دارن

دلم ميخواست قايق عکس نگيسا بودم. که شکسته در آب

دلم می خواست نقطه اوج یک دراگ بودم، لحظه ارگاسم تمام مردها و زنهایی که با هم خوابیدن، لحظه نگاه دو عاشق، لحظه بیتاب دیدار

من از درد ميترسم. و اين بزرگترين گناهمه

من از غم ميلرزم و خاموش ميشم و افسرده. اشتباهمه

قدرت پاک کردن عکس اون صحنه اعدام دو همجنس باز رو از ذهنم ندارم. هفته ها از ديدنش ميگذره و من هنوز نميتونم

ظلم داغونم ميکنه

داغون